اشتباه بزرگ

ما راه را اشتباه رفتیم چونکه از شاه راه دور شدیم!

شاه راه همان راه اول بود که نباید میرفتیم!!!

ما از همان ابتدا اشتباه کردیم...

و حماقتمان جایی تکمیل شد که اصرار بر این اشتباه داشتیم تا جاییکه ملکه ذهن و وجودمان شد اشتباهمان.

ما راه گم کرده بودیم؛ وگرنه سازِمان، از همان اول هم ناکوک بود و رفتارمان شبیه صدایی که هیچگاه در  دستگاه مطلوب بیان نمیشود و فق، فالش میخواند.

تلخی و ناراحتی که از من به دل داری را خوب میفهمم، حال این روزهایم شبیه قاتلیست که چاقو بر دست بالای سر مقتول نشسته و غرق در افکار و مرور خاطرات و آینده نگری هایش، ولی نه راه پیش دارد و نه راه برگشت.

تو را دوست دارم تا ابد، ای زیباترین و خاطره انگیزترین اشتباه بزرگ زندگی‌ام.

هر جایی که تو را اشتباه نوشتم صرفا برای‌ پر شدن قافیه بود زیرا هیچگاه تو برای من اشتباه نبودی و نخواهی بود.

مراقب خودت و قلب مهربانت باش ای مهربان ترین کسی که تا این لحظه از عمرم دیده ام و میشناسم.

بدرود خاطرات زیبا.