انسان، اشرف مخلوقات

گاهی اوقات با پدیده هایی روبرو میشویم که ما را در بهت کامل فرو میبرد، مثلا کسی که معلولیت جسمی دارد ولی بهترین نقاش میشود یا اینکه کسی نابیناست ولی شاعر خیلی خوبیست؛ و از این دست موارد که همه ی ما به نوعی با آن آشنا هستیم و اتفاقا انسان با دیدن چنین مواردی به نواقص خود پی مییرد که ما جسمی سالم داریم ولی درک درست از فلسفه ی وجودی انسان برای زندگی نداریم و چه انسان های کوته فکری که این دست افراد را ناقص عضو میدانند...!

مقدمه ای بود برای این چند کلام تا بگویم ما اشرف مخلوقات آفریده شدیم تا به بهترین وجه ممکن استعدادهای درونیمان را در راستای بندگی حضرت حق شکوفا سازیم؛ نابینا بودن و لال بودن و ... نقص نیست، نقص زمانیست که ما انسانیت را از یاد برده و سرگرم زندگی مادی و حیوانیه دنیا شویم...

در این بین یک دسته موجودات انسان نمایی هستند که بخاطر مادیات دنیایی شرافت انسانی را زیر پا میگذارند و عیار وجودی خود را به اندک مطاعی میفروشند..

خداوندا از تو میخواهم هیچگاه من را به حال خود وا مگذاری تا خواسته یا ناخواسته اصالت وجودی خود را فراموش کنم و بند، بندگی را پاره نمایم.

روز چهارمی که در تهران هستم.