بالأخره آمد آن روز موعود شیرین، الحمدالله.

قصد دارم سفر کنم، بروم دور، دور دور...

سفر از درون خویش به مکانی دور برای رسیدن به آرامشی ابدی، آنچنان که دیگر هیچ نشانی از من الآن وجود نداشته باشد...

حس پریدن دارم، شوق پرواز؛ و آن هم چه پریدنی....

دلم مرگ میخواهد،،، مرگی فقط و فقط از جنس شهادت.

مرغ باغ ملکوتم، نیم از عالم خاک...

گاهی اوقات چاره ی حل همه ی سختی ها در رفتن است.

رفتن پر شور، شوری که همراه با شعور باشد.إن شاءالله.

خدایا این شور را از من نگیر و آن را توأم با شعور واقعی قرار بده.

و چه سخت است،، سخت است دل کندن از تعلقات دنیایی، تعلقاتی که تمام دلخوشیت هستند و تو تمام دلخوشیه آنها... دختر بچه ی نزدیک به سه ساله ی شیرین زبانی که برای چند روز دوریت بهانه گیری میکند و همسری که همه ی خوشبختی را در زندگی با تو میبیند... و چه ایثاری دارند مدافعان حرم، و چه صبر عظیم تری خانواده های شهدای مدافع حرم....

امید آن دارم که دسترسی به اینترنت داشته باشم.

التماس دعا.