اهواز، شهر آرزوها

روزهای اولی که بعنوان یک دانشجوی جدیدالورود به اهواز آمده بودم این تصور را داشتم که اینجا سکوی پرتاب من به سوی موفقیت هاست.

اتفاقا دوران خوبی را پشت سر گذاشتم...

اما این دوران زیاد به طول نیانجامید، تحصیل به تاهل منجر شد و کم کم زندگی روی دیگر خودش را به من نشان داد.

الان حدود ده سال از اولین روزهای ورود من به اهواز میگذرد و برخلاف آن روزها که فکر میکردم تنها یک دوره ی چند ساله ی دانشجویی را طی میکنم کاملا در آن ماندگار شده ام و گویا اصلا از همان ابتدا هم قرار نبود اهواز برای من سکوی پرتابی به سوی موفقیت ها و رسیدن به آرزوها باشد...انگار اهواز من را برای خودش انتخاب کرده بود.

ای کاش در زندگی به ما اجازه میدادند که به گذشته برگردیم و بعضی از کارها و تصمیماتمان را اصلاح کنیم...

تا اینجا که اهواز برای من سکویی برای رسیدن به  خواسته هایم نبوده ولی امیدوارم که اهواز محلی باشد برای من راهی باشد به سمت آسمان.

گفتنی بسیار است که حال گفتنشان نیست.

علی برکت الله.